Uitwedstrijden, altijd lastig. Eindhoven de gekste, altijd lastig. (Vrouwelijke) studenten(tijd), heerlijk maar wel altijd lastig. Tegen je voormalige trainer-coach hockeyen altijd lastig. Meer kansen dan je tegenstander en niet scoren, altijd lastig. In een lelijk wit shirt spelen en tape om je sokken altijd lastig. Bitterballen bakken zonder frituurvet is ook lastig. Laat het duidelijk zijn, het was een lastige zondag.

Hilvarenbeek begon voortvarend aan de wedstrijd en domineerde de eerste helft het veld. Kansen kwamen er ontzettend veel maar doelpunten niet. Don Quishoot kreeg op een enkele kans na alleen twee strafcorners. Als zij wel scoren en wij niet wordt het lastig. Uit de strafcorners kwamen de studenten voor met 2-0. Hilvarenbeek kwam terug met een fantastische backhand van Jasper, de keeper stopt de bal welke recht omhoog gaat. De bal komt terug in het veld. Jasper maakt het beheerst af. 2-1.

Vervolgens speelt Hilvarenbeek met veel druk verder, de studenten uit Eindhovuh hebben het moeilijk in de eerste helft en krijgen na de strafcorners weinig tot geen kansen meer. Hilvarenbeek, dat helaas pas begint te hockeyen als ze achter staan, komt sterker in de wedstrijd. Door een fantastische loopactie van Florian die Reinout goed ziet staan. Reinout flatst hard op de plank. 2-2.

Zo gingen we ook de rust in, moe maar wel met een positief gevoel dat het nog kan. Iedereen mocht weer even op adem komen en wat water drinken, want het was flink warm. De woorden in de rust waren dit maal minder inspirerend of motiverend. En dat was te zien in het begin van de tweede helft.

Door een vreemde en harde bal door het midden die werd opgepakt door een spits werd het al na 1 minuut spelen 3-2 in de twee helft. Vreemde situatie en Beek keek even raar naar elkaar. Maar goed wederom knokken en hockeyen. De bal werd hard rondgespeeld en de mensen konden netjes aannemen, kaatsen of het spel opbouwen. Door snel en verzorgd te hockeyen kwamen er weer een hoop kansen, een strafcornertje en wat ballen in de cirkel. Maar toch ontbrak het aan scoren.

De studenten gaven niet op en zagen hun kans schoon op de 4-2. Het doelpunt werd, na protest van de captain van Beek, afgekeurd omdat de spits de bal eerst op de borst kreeg terwijl hij op de grond lag. De tweede scheidsrechter zag dat goed.

Toch nog 3-2 op het scorebord en het kon nog met tien minuten op de klok. Maar de kansen kwamen wel maar de afronding niet. Zo gingen we dingen forceren door een man naar voren te schuiven. 3-3 was het hoogst haalbare. Tsjah of de 4-2 voor Don Quishoot, maar het was met een paar minuten alles of niets. En zo gebeurde het, ondanks de support van wederom een afgereisd Dames 1 naar Eindhoven, viel de 4-2 in het doel. Helaas er was hard geknokt maar na de wedstrijd overheersde vooral de teleurstelling. De teleurstelling van weer geen punten, en vooral de vraag waar het aan ligt. Dit hebben we na de wedstrijd besproken en we hebben komende week voldoende om op te trainen. Met veel motivatie gaan we weer aan de slag. Misschien komen onze eerste drie punten a.s. zondag thuis tegen Liempde. Hockeyen, toch nog best lastig.

Het moeilijk bereikbare veld en clubhuis had toch zijn charmes, de derde helft werd georganiseerd door Dames 4 van de thuisclub. Na de wedstrijd kwamen ze meteen aan met shotjes en een hoop liefde, dat verzachtte de pijn lichtelijk. Met bier voor een euro en bitterballen in overvloed, nadat de dames frietvet gingen halen, was er toch nog een lichtpuntje op deze zonovergoten zondag.

Don Quishoot H1 – Hilvarenbeek H1
4-2